Mijn eerste aanraking met het handletteren.

Door mijn burn-out was ik thuis geschreven door de dokter. Ik liep de muren op, kon me moeilijk focussen op ‘genezen’ en ik in mijn hoofd was ik nog veel met onderwijs bezig. Wat zou daar gaande zijn? Redden de leerlingen het wel zonder mij? Dit was een hele moeilijke periode… Totdat ik het handletteren ontdekte.

Een goede vriendin van mij had het tijdens diezelfde periode ook moeilijk. Zij hield zich thuis bezig met handletteren en maakte kaartjes voor vrienden en familie. Meteen was ik geïnteresseerd, want in het verleden was ik ook al bezig geweest met schilderen, tekenen en jarenlang ging ik naar de tekenschool.

Mijn eerste aanraking met het handletteren was enorm positief. Natuurlijk kon ik niet van in het begin zo mooi handletteren als Valerie, maar ik genoot ook van mijn eigen proces in het handletteren. We organiseerden samen creatieve namiddagen waar we onszelf volledig konden laten gaan en maakten kerstkaarten om uit te delen aan onze vrienden en familie. Het was niet alleen rustgevend, maar ook een enorme uitlaatklep. Ik kon mijn gevoelens leggen in het handletteren, voelde me niet meer alleen in mijn problemen en ik kon mijn gedachten op iets leuker storten dan op schoolwerk.